4 Nisan 2010 Pazar

Ben ve Babam Aycan


Günümün en keyifli zamanı işte bu. Ne zaman babam Aycan beni kucağına alır ve karnımı okşarsa. İşte o zaman günümün tüm stresi gidiveriyor. Ne bizim apartmanın önünden ayrılmayan ve annenim her gün beslediği sokak kedileri, sokağa yeni taşınan köpekleri hizaya getirmenin stresi, kedilerin mamalarını kaçıran kargalara karşı verdiğim savaş, ne de bizim sokağın yeni fedaileri üç sokak köpeği kalıyor aklımda. Hepsi bir anda aklımdan uçup gidiyor, babamın kucağında huzura kavuşuyorum. Acaba o da benim yaşadığım stresi yaşayıp ben onunlayken rahatlıyor mudur?